bieg — m III, D. u, N. bieggiem; lm M. i 1. «posuwanie się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkimi skokami» Rączy bieg jelenia. Zdyszany od biegu, po biegu. Poganiać konia w biegu. Poderwać żołnierzy do biegu. Zwolnić, przyspieszyć biegu. ∆… … Słownik języka polskiego
koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… … Słownik języka polskiego
korekcja — ż I, DCMs. korekcjacji, blm rzad. «poprawianie, usuwanie nieprawidłowości» ∆ techn. Korekcja zazębienia «przesunięcie zarysów zębów w jednym lub w obu kołach przekładni zębatej, w celu poprawienia warunków pracy przekładni» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
wychwyt — m IV, D. u, Ms. wychwytycie; lm M. y techn. «element mechanizmu zegarowego przekazujący energię napędową od przekładni zębatej do regulatora i nadający przekładni ruch skokowy w takt wahań regulatora» … Słownik języka polskiego
bezpośredni — 1. «nie mający ogniw pośrednich, dotyczący kogoś czy czegoś wprost» Bezpośredni sprawca nieszczęścia. Bezpośrednia styczność z kimś. Bezpośredni związek z czymś. Brać bezpośredni udział w walce. ∆ Bezpośrednie połączenie komunikacyjne «połączenie … Słownik języka polskiego
bicykl — m I, D. a; lm M. e, D. i «dawny typ roweru bez przekładni, o dwóch kołach przednim większym i tylnym mniejszym» ‹łac. + gr.› … Słownik języka polskiego
drążek — m III, D. drążekżka, N. drążekżkiem; lm M. drążekżki 1. «niewielki, cienki pręt drewniany albo żelazny; kijek, pałeczka» Drążek metalowy, żelazny, drewniany, bambusowy. Transparent rozpięty na drążkach. ∆ lotn. Drążek sterowy «rodzaj sterownicy… … Słownik języka polskiego
kierat — m IV, D. u, Ms. kieratacie; lm M. y «urządzenie do napędu, np. sieczkarni, młockarni; zespół przekładni kół zębatych i wał przegubowy poruszany przez zwierzęta w zaprzęgu» ∆ Kierat pompowy «w kopalnictwie naftowym urządzenie składające się z… … Słownik języka polskiego
kierowniczy — «dotyczący kierowania, kierownika, kierownictwa; zarządzający» Idea, siła kierownicza. Zdolności kierownicze. Personel kierowniczy. Otrzymać, objąć stanowisko kierownicze. ∆ techn. Układ kierowniczy «urządzenie służące do zmiany lub zachowania… … Słownik języka polskiego
maneż — m II, D. u a. a; lm M. e, D. y 1. «urządzenie do napędu sieczkarni, młocarni itp. składające się z zespołu przekładni kół zębatych i wału przegubowego; uruchomiane jest siłą zwierząt pociągowych zaprzęgniętych do dyszli i chodzących w koło,… … Słownik języka polskiego
napęd — m IV, D. u, Ms. napędędzie, blm techn. «wprawianie w ruch określonego elementu lub urządzenia technicznego; energia powodująca ten ruch; urządzenie do nadawania ruchu mechanizmowi lub maszynie, np. silnik lub układ złożony z silnika, przekładni i … Słownik języka polskiego